۸ آوریل برابر با ۲۹ فروردین‌ماه هرسال توسط ایکوموس به‌عنوان روز جهانی بناها و محوطه‌ها نام‌گذاری شده است. ایکوموس هرسال برای فعالیت‌های بین‌المللی حافظان و متولیان، موضوعی را تعیین می‌کند که به‌نوعی دستورالعملی برای درهم‌تنیده شدن نگرش حفاظت از بناها و محوطه تاریخی و شعار آن سال باشد.
هدف از گرامیداشت روز جهانی محوطه‌ها و بناهای تاریخی، تشویق افراد و جوامع محلی به آگاهی‌افزایی درباره اهمیت میراث‌فرهنگی در زندگی، هویت و اجتماع آن‌هاست. این روز همچنین بر گسترش آگاهی‌ها درباره تنوع و آسیب‌پذیری میراث‌فرهنگی در جهان و اهمیت تلاش برای حفظ و نگهداری از آن‌ها تمرکز دارد.
سال ۲۰۲۲ با موضوع میراث و اقلیم برگزیده شده که بیانگر تعامل و تعادل همیشگی مواریث فرهنگی در پیوند با بستر اقلیمی در دوران حیات بشری بوده است.
ازاین‌رو تغییرات اقلیمی در جهان امروزی که ناشی از سبک زندگی انسان معاصر است قطعاً تهدیدی برای بناها و محوطه‌های تاریخی محسوب می‌شود. بناها و مجموعه‌هایی که هزاران سال با شرایط اقلیمی هر منطقه و روند کند تغییرات آن پایدار بوده‌اند.
بنابراین نگرش موضوع شعار امسال باتوجه‌به سرعت تغییرات اقلیمی بر مبنای این استوار است که شناخت میراث‌فرهنگی و همچنین تأثیرات اقلیمی در طول تاریخ کمک شایانی به حفظ ارزش‌ها و داشته‌های کهن سرزمینمان خواهد کرد.
در جغرافیای پهناور ایران و به‌خصوص منطقه شمال آن، استان مازندران باراقلیمی متفاوت از دیگر پهنه‌های جغرافیایی کشور و همچنین تنوع زیست‌محیطی و تاریخ کهن از زندگی غارنشینی تا دوران معاصر همچون نگینی در عرصه‌های مختلف میراث‌فرهنگی ایران می‌درخشد.
بررسی و مطالعات پژوهشی و میدانی در حوزه‌های مختلف میراث‌فرهنگی بیانگر آن است که تمدن‌های ساکن در این منطقه همیشه در جستجوی راهی برای تعامل با محیط‌زیست و بهره‌گیری از دانش در جهت زندگی متناسب با شرایط خاص اقلیمی آن بوده‌اند که این موضوع می‌تواند با شناخت و معرفی هر چه‌بهتر و بیشتر به مراجع علمی و دانش‌بنیان شرایطی را فراهم نماید تا تأثیرات مخرب بر اقلیم توسط دست‌ساخت‌های بشری در دوران معاصر کاهش یابد و به‌نوعی ارتباط انسان معاصر با محیط‌زیست به دوران گذشته بازگردد.
انتهای پیام/
